مرگ فرهنگ مدیران....

 تا به حال زیاد شنیده ایم که به دنیا و مناصب آن نباید دل بست.صندلی ریاست هیچ گاه وفا نداشته و همواره باعث سرنگونی کسی میشوند که بر روی آن نشسته است.این قانون روزگاراست..

مهم این است که در این برهه ای که سرنوشت حکم به جلوس بر سریر منصبی را به انسان داده؛ چه بکاریم و چه برداشت کنیم.


هستندبسیاری از افراد که اسیر زرق و برق این عروس خوش چهره میشوند و فراموش میکنند وظایف ذاتی خود را و تا میتوانند با عدول از آنچه بر گردنشان نهاده شده اقداماتی خلاف عرف و شان جایگاهی خود انجام میدهند.


در بخش ورزش اما این مورد بسیار چشمگیر تر است.مدیرانی که اسما در بالاترین جایگاه سلسله مراتبی یک باشگاه هستند و اقداماتی در حد یک مدیر دون پایه انجام میدهند.کسانی که در جابه جایی بازیکنان تیم خود نقش فعال را بازی میکنند و توصیه فلان رییس دولتی برای حضور پسر وی در تیمش را به روی چشم خود میگذارند و به جایگاه تیمی و ریاستی خود توهینی علنی میکنند


کسانی که مربی جا یه جا میکنند,بازیکن میخرند و بازیکن اخراج میکنند.تمامی این امور که از جمله شرح وظابف مدیر عامل یک تیم است را خود انجام می دهند و به فکر نزول شان وجایگاه خود نیستند اما زمانی که در رقابتی مغلوب صرف نام میگیرند به پست بلند پایه سیاسی خود پناه میبرند و از آن جایگاه نقش پند دهنده را ایفا میکنند

یکی ازاصلی ترین شروط برای ورود به یک رقابت,داشتن جنبه شکست است.جنبه ای که برخی ازصاحب منصبان ورزشی فاقد آن هستند.مسئولانی که انتظار دارند رقیبشان کاملا دست و پابسته به میدان بیاید و در مقابلشان سر تعظیم فرود بیاورند و چنانچه خلاف آن شد ازهیچ کلامی برای تخریب حریف مضایغه نمیکنند.


این روزها عده ای که در قدیم سفره رنگارنگشان به انضمام چک هایی با "صفر" های بسیار دل هر بازیکنی را می ربود ومسیر همه ستارگان لیگ از میانه راه را به مرکز ایران کج میکردند؛ به ناگه نگران بیت المالی شده اند که ظاهرا طی ده سال قبل مسئله چندان مهمی نبود و عده ای دیگر با تهمت های عجیب و اهانت به میلیونها هوادار سرخ دل در پی کسب نام و اعتبار و شهرت هستند وحاکم مطلق نقل و انتقالات را به خرج از کیسه دیگران متهم میکند.تو گویی خود این جماعت هیچ ارتزاقی از منابع دولتی ندارند.

چه خوب است افرادی که در فصل گذشته با شنیدن القاب متعلق به علم "نجوم" قند دردلشان آب میشد و از سر شکم سیری به فکر تعویض مربی خود در میانه فصل افتادند زبان به کام گیرند و آنچه لایق خود و تیم و مدیرانشان است به دیگران نسبت ندهند.اگر بنابه ورود ارگان های غیر ورزشی در امور ورزشی است بدون شک اولویت با بررسی چگونگی ورود یک مربی معروف و حواشی همیشگی پیرامونی آن است.پس از آن میتوان به مورد چگونگی عقد قرارداد با بازیکنی که مشخص نیست چه سابقه ای دارد و با چه رانتی وارد یک تیم نسبتا بزرگ شده , رسیدگی کرد.بررسی نحوه قهرمانی یک تیم با استفاده ازعوامل غیر ورزشی,حضور بازیکنانی خاص در یک تیم که همواره به مسائلی متهم میشدند,نحوه دور زدن قانون در فصل نقل وانتقالات گذشته,مسائلی در آکادمی یک باشگاه خاص و ....مواردی است که پیش از مدیریت اصولی پرسپولیس در بازار پیش فصل خرید بازیکن,در صف انتظار رسیدگی در دادگاه صالحه هستند.


این جماعت هم بهتر است فکری دیگر برای مطرح شدن بکنند.کسانی که جنبه شکست ندارند باید از اول وارد یک کارزار نشوند و چنانچه وارد شدند و شکست خوردند, فرهنگ و شخصیت واقعی خودرا نشان ندهند..